SOPOCKIE KONSEKWENCJE TEATRALNE: CIEŃ | KAMILA SAMMLER

Spektakl walczy o nagrodę na tegorocznej edycji Sopockich Konsekwencji Teatralnych.

Mit o Orfeuszu i Eurydyce to symbol niekończącej się

miłości, silniejszej nawet od śmierci, bo grecki heros, po-
eta i genialny śpiewak nie waha się wyruszyć do Hadesu,

krainy umarłych i cieni, by odzyskać swą utraconą uko-
chaną. Na ogół wszystkie adaptacje mitu koncentrują się

na Orfeuszu, redukując Eurydykę do roli swoistego tro-
feum i ozdobnika. Ale nie u Elfriede Jelinek, austriackiej

skandalistki i feministki par excellence, i nie u aktorki
Kamili Sammler, która swój monodram oparła na sztuce
Noblistki „Cienie. Eurydyka mówi”. Godzinny monolog
Eurydyki to potok słów kobiety, która, pokornie żyjąc

w cieniu męża, całe życie milczała. Paradoksalnie dopie-
ro teraz, w zaświatach, Eurydyka emancypuje się, uczy

artykułować siebie i sama już tylko jako bezcielesny cień

uwalnia się z cienia Orfeusza. Który święty nie był. Za-
skakująca jest ta przewrotność. I powalająca huśtawka

emocji, którą serwuje nam Kamila Sammler w scenogra-
fii jej autorskich zdjęć cieni i w dialogu z przez nią jak

u Becketta puszczanymi z magnetofonu głosami, szepta-
mi i skrawkami wspomnień. Trudno pozostać obojętnym

na te intymne wyznania. Po takim świecie jeszcze chyba
nikt nas nie oprowadzał.

tekst: Elfriede Jelinek / wizualizacje: Sergiusz
Sachno / muzyka i dźwięk: Eryk Kotys / reżyseria,
scenografia, kostiumy, obsada: Kamila Sammler